Bu kitap, beğenerek okuduğum bir kitap oldu, farkındalık duygumuzu geliştirebilecek bir anlatıma sahip. 

Atatürk'ün okuduğunda derhal Türkçeye çevrilsin halkımızı motive eder dediği bir kitapmış.(tabi o zamanlar savaştan çıkmış bir Türkiye var.) Kitap yokluk döneminde aydın görüşlü, her meslekten okumuş insanların desteği sayesinde ülkelerinin kalkınmasından bahsediyor, eğitimin ve umudun birleşimi.. Bir çamur ülkesi dedikleri yeri, zambaklar ülkesine çevirmelerinin hikayesi. Bir ülkenin gelişirken nelere ihtiyaç duyacağı konusunda bilgilendirici, okurken genel kültür açısından da bilgi edineceğimiz, yol gösterici bir kitap olmuş.

 'Kitap bölümler halinde yazılmış ''EĞİTİMCİ MEMURLAR'' bölümünde kişisel olarak dikkatimi  çeken beğendiğim bir nokta oldu'  Aslına bakarsanız her bölümde dikkat çekici noktalar var, ben bu kısmı yazmak istedim..

İlkokula gittiğim dönemler de gelişmiş ülkelerdeki insanların çok fazla memur olmak istemediklerini duymuştum ve neden acaba derdim(çünkü bizim ülkemizde fazlaca rağbet görmesinden dolayı değişik gelmişti) bu kitaptaki bir söz düşüncelerime anlam kattı 'Artık halkta bilsin ki memurlar, halkın hizmetçileridirler iş için size müracaat edenlere, sıkıntı veren sinek muamelesi yapmayın' aslında özel sektörden daha iyi olunması vurgulanıyor, doğru olanda bu değil mi her zaman bir halka hizmet edildiğinin farkında olunması ayrıca örnek olunması gelişmiş bir toplum olmak istiyorsak önce örnek olacak davranışları güzelleştirmeliyiz, yani işimizi severek ve isteyerek yapmalıyız her işte böyle olunmalı bence...